Prima Tessalunices Capitel Düü

Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada.

Prima Tessalunices

La Parola de'l nost Signur ciapada inscí cuma l'è de'l Növ Testament e vultada adess del test uriginal grech in del nost parlà Insübregh del didincö.

Capitel Düü

¹Già vialter medemm savii, fradèj, la nostra entrada a vialter, che l'è minga staa svöja, ²ma, despö che èmm patii e sèmm strapenaa, cumè savii, gh'èmm avüü el curagg in del noster Diu a parlàv el vangel de Diu cun tanta lota. ³Già che 'l noster apèll l'era no de fufigna né d'impüritaa né de sfrus, ⁴ma propi cumè sèmm staa pruaa de Diu de vèss fidaa el vangel, inscì parlum, no cumè de piasè a i vèss üman ma a Diu, che 'l pröva i noster cör. ⁵Già che sèmm vegnüü mai in d'una parola d'adülaziún, cumè savii, né d'un resún de piögeria, Diu l'è testimon, ⁶né cercum una gloria di vèss üman, né de vialter né di alter, già che pödum vèss in de pés cumè apostul de Crist, ⁷ma sèmm devegnüü mansüètt intra vialter, cumè se una nütres la cüra mulamént i sò bagaj, ⁸inscì, già che v'èmm desideraa, ciapavum piasè de dà part a vialter no dumà el vangel de Diu ma anca i noster propi anemm, perchè sii devegnüü car a nümm. ⁹Già che ve regurdii, fradèj, el noster lavúr e struzi: lavurand dì e nocc per no vèss un pés sü quajdün de vialter, èmm pruclamaa a vialter el vangel de Diu. ¹⁰Vialter sii testimon, e anca inscì Diu, cumè santamént, giüstamént e ireprensibilamént sèmm staa a vialter che credii, ¹¹cumè savii, cumè ognidün de vialter, cumè un pader a i sò bagaj, ¹²ve esortum, ve cunsolum e dèmm testimunianza, perchè caminuv degnamént de Diu, che 'l ve ciama al sò propi règn e gloria.
¹³E per chèst anca nümm dèmm grazi a Diu sénza cessà, perchè, quand avii ricevüü la parola de Diu che avii sentii de nümm, avii ricevüü minga una parola di vèss üman, ma cumè l'è veramént la parola de Diu, la qual l'opera in de vialter che credii. ¹⁴Già che vialter sii devegnüü imitadúr, fradèj, di gés de Diu che hinn in de Giüdea in de Crist Gesü, perchè anca vialter avii patii i medemm coss di propi cumpagn de patria, propi cumè i medemm coss di Giüdee, ¹⁵lur che hann mazaa sia 'l Signúr Gesü che i prufètt, e che m'hann perseguitaa, e piasen no a Diu, e hinn nemìs a tücc i vèss üman, ¹⁶che m'impeden de parlà a i naziún perchè salven, per impienì sü i lur pecaa per semper. Ma l'ira l'è riaa sü lur a la fin.
¹⁷Ma nümm, fradèj, privaa de vialter per un cürt témp, de fàcia, no de cör, fasevum prèssa magiuramént a vedè la vostra fàcia in de tütt desidéri. ¹⁸Perchè vurevum vegnì a vialter, mì, Paül, sia una völta sia dò, ma Satana 'l m'ha impedii. ¹⁹Già che qual l'è la nostra speranza, letizia, curona del vant--o no anca vialter--denanz al noster Signúr Gesü in de la sua vegnüda? ²⁰Defàtt, vialter sii la nostra gloria e letizia.

Navigaziun

• ← Indree a Capitel Vün
• Inanz a Capitel Trii →
• A l'indes