Prima Peder Capitel Düü

Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada.

Prima Peder

La Parola de'l nost Signur ciapada inscí cuma l'è de'l Növ Testament e vultada adess del test uriginal grech in del nost parlà Insübregh del didincö.

Capitel Düü

¹Dunca, avend metüü via ogni mal, ogni falsitaa, ipucrìsi, invidi, e ogni maldicénza, ²cumè un bagaj propi naa, vurii el lacc spiritüal e pür, per cressen a salvéza, ³se avii tastaa che 'l Signúr l'è bun. ⁴Al qual fandus vesin, una preia che la viv, scartada di omen ma scernida de Diu, püssee preziúsa, ⁵e vialter medemm hinn faa una cà spiritüala, a vèss un sacerdozi sant, a purtà sacrifizi spiritüaj cetàbij a Diu per Gesü Crist. ⁶Già che el dis in d'una Scritüra:
«Téll-chì, a mèti una preia in Zion
una prèia de spigul, scernida, püssee preziúsa,
e lü che 'l cred in de lee sarà minga vergugnaa».
⁷Dunca, l'unúr l'è per vialter che credii; ma per lur che creden no:
«Una prèia che lur che fà una cà hann refüdaa,
chèsta l'è devegnüda la crapa de spigul»
⁸e
«Una prèia de scapüsc
e sass de scandul»;
lur che übeden minga la parola scapüscen, al qual anca hinn metüü.
⁹Ma vialter sii una famèja scernida, un sacerdozi real, una naziún santa, una gént per i so pussèss, perchè pruclamii i virtü de Lü che 'l v'ha ciamaa del scür a la sua lus meravejúsa.
¹⁰Lur che una völta eren no una gént
e adèss hinn la gént de Diu,
lur che eren minga staa daa misericordia
ma adèss hinn staa daa misericordia.
¹¹Predilètt, mì dumandi che vialter, cumè furestee e esiliaa, tegniiv di desidéri de la carna, i quij cumbaten cuntra l'anema; ¹²e gh'avii un bun cumpurtamént intra i naziún, perchè, quand ve disen mal cumè quij che fann el mal e pö usserven i bonn oper, daghen la gloria a Diu al dì de la sua visita.
¹³Sutametiiv a ogni creaziún ümana per el Signúrò se al rè cumè lü che 'l guerna, ¹⁴se a i cuu cumè lur che hinn mandaa de lü per la giüstizia a lur che fann el mal, ma lod a lur che fann el bén; ¹⁵perchè inscì l'è la vuluntaa de Diu, che lur che fann el bén faghen tasè l'ignurantìsia di personn matt; ¹⁶cumè personn liber, e che gh'avii no la libertaa cumè una cuèrta per el mal, ma cumè sèrv de Diu. ¹⁷Unuree tücc, vurii bén la fradelanza, che gh'avii pagüra de Diu, unuree 'l rè.
¹⁸I servidúr gh'avarìen de sutamettes in de tüta pagüra a i padrun, no dumà a i bonn e mansüètt ma anca a quij che hinn dificij. ¹⁹Già che chèst l'è grazia se per cuscénza de Diu quajdün el supurta i döj de passiún ingiüstamént. ²⁰Già che qual géner de mérit l'è, se perseverii quand pechii e sii daa di s'giaff? Ma se perseverii quand fii el bén e patii, chèst l'è grazia denanz de Diu. ²¹Già che per chèst sii staa ciamaa, perchè anca Crist el pat per vialter, lassand adree un esempi perchè següii indree a i so pedann;
²²Lü che
«l'ha minga pecaa
né gh'è truada fufigna in de la sua buca»;
²³lü che l'ha minga ufendüü inscambi quand l'è staa ufendüü, l'ha minga smingaa quand el pat, e 'l se cunsegnava a Lü che 'l giüdega giüstamént; ²⁴lü che l'ha purtaa i noster pecaa sül so propi corp a la legna, perchè, depus che mörum a i pecaa, vivum a la giüstizia; di gibull del qual sii staa grarii. ²⁵Giaà che seruv cumè pégur errant, ma adèss sii turnaa indree al pastúr e guardián di noster anemm.

Navigaziun

• ← Indree a Capitel Vün
• Inanz a Capitel Trii →
• A l'indes