Marano di Valpolicella
Jump to navigation
Jump to search
| Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt Orientàl, ortograféa unificàda | 
|
| Marano di Valpolicella | |
|---|---|
 | |
 | |
| Stàto | Itàlia |
| Regiù | Vèneto |
| Pruvincia | Verùna |
| Cuurdinàde | 10°54′58″ E 45°33′24″ N Vedè sü la mapa |
| Abitàncc | 3 113 ab. |
| Superfìce | 18,6 km² |
| Densità | 167 ab/km² |
| Altèsa | 350 m s.l.m. |
| Cümü tacàcc | Fumane, Negrar, San Pietro in Cariano, Sant'Anna d'Alfaedo |
| CAP | IT-37020 |
| Còdes ISTAT | 023046 |
| Prefìs tel. | 045 |
|
| |
Marano di Valpolicella (Maran in vèneto) l’è ‘n cümü italià, de la regiù del Vèneto, en Pruvìncia de Verùna. El g’ha presapóch 2.882 abitàncc e ‘l g’ha ‘na superfìce de 18,64 km², per ‘na densità de 160 ab./km². El cunfìna coi cümü de Fumane, Negrar, San Pietro in Cariano, Sant'Anna d'Alfaedo.
De èt[<small>Mudifega</small> | mudìfica 'l sorgènt]
.jpg)
- La céza de San March al Pós del sécol XIII;
- La céza parociàl de Valgatara de San Fìrem e Röstech del sécol XIV;
- La céza de San Zórs del sécol XV;
- La céza de Santa Maréa de Valverde de sécol XVII;
- La céza parociàl de Marano del sécol XX;
.
- La éla Guantieri, éla venesiàna del sécol XV
- La éla Lorenzi de la fì del sécol XVIII, progetàda dal architèt Luigi Trezza.
- La éla Rizzini del sécol XVIII
- La éla ol Castèl del sécol XVIII fòrse fàcia sö sö ü vècc castèl, de ‘ndóe l’avrès ciapàt ol nòm.
- La éla Graziani, fàcia sö in del 1826 sö dizègn del architèt Giuseppe Barbieri.
- La éla Campagnola del sécol XIX, zamò ciamàda éla Soardi.
- La éla Raisa Rimini del sécol XIX, fàcia sö in del 1880.
- La éla Silvestri del sécol XIX.
I trumbù de Santa Maréa[<small>Mudifega</small> | mudìfica 'l sorgènt]
I trumbù de Santa Maréa i è di füzìi a avancarica originare de la Lesinia che i regórda i archibügi e colübrine del méla e sés (1.600) e del méla e sèt (1.700). I piza 50 chili e i gh’à öna cana che la se dèrf fò a campana che la la ocór per pogiài ‘n tèra e fai stà ‘mpé. Al de dé ‘ncö i è dovràcc in di fèste e cargàcc a salve e i pèta fò öna gran s-ciopetàda, töta rumùr e föm.
