Mèm

Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda.

Chèll articòl ché l'è adóma ü sbòss. Se vóter sì bù de mètega dént vergót de piö, preocüpès mia e próega. Issé de ìga ön'idéa de töcc i óter sbòss, ardì qé.

Chèlla us ché la gh'ha mia di foncc o i è tròp póche. Per piasér, zónta di fóncc a la us. Issé de ìga ön'idéa di ótre us senza fóncc, ardì ché.

Mèm, (nòm uficiàl en en Italià: Memmo) l'è 'na frasiù del cümü de Còi, en Val Trompia, Pruvìncia de Brèsa. La g'ha 'n sentenér de abitàncc e la se tróa a 1,7 km de stràda de Còi e a 'na altèsa de 990 méter sùra del leèl del mar.

Endèl medioévo Mèm la fàa part de la Piéf de Böegn e se pènsa che la pöde véser stàda la prìma Paròchia a véser istitüìda 'ndèl teretóre che adès el fà part del cümü de Còi^[1]. Zamò 'ndèl 1389 però la rezülta agregàda a la céza de San Nazaro e Celso de Còi. Endèl 1772, dòpo che la popolasiù de la cumunità de Mèm la g'ha fat divèrse ólte domànda 'n mèret, l'è stàta ricustitüìda 'n paròchia, ma 'nvèrs la fì dei agn otànta del sècol XX, l'è turnàda a véser suprimìda e al dé d'encö la fà amò part de la paròchia de Còi.

La céza, de custrusiù antìca, l'ìa zà stàda ristrütüràda 'na prìma ólta 'ndèl 1389 e l'è dedicàda a Sant Antóne Abate, e ai Sancc Faüstì e Gioéta.