Và al contegnud

L'uomo che verrà

De Wikipedia

Lombard Occidental

Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada.
L’uomo che verrà
{{{caption}}}
{{{titul uriginal}}}
Diretur Giorgio Diritti
Prudutur Giorgio Diritti
Simone Bachini
Scrivüü da Giorgio Diritti
Giovanni Galavotti
Tania Pedroni
Prutagunista
Dupiadur lumbard {{{dupiadur lumbard}}}
Müsica Marco Biscarini
Daniele Furlati
Futugrafìa Roberto Cimatti
Muntagg {{{muntàg}}}
Studio {{{studio}}}
Distribudur Mikado Film S.p.A.
Surtida al cìnema 22 genar dal 2010
Düràda 115 minüt
Paes Italia
Lengua Italian, Tudesch, Emilian
Spesa {{{spesa}}}
Guadagn {{{gadàgn}}}
Precedént {{{precedént}}}
Seguént {{{seguént}}}

L’uomo che verrà (L'om che'l vegnarà), l’è un film dal 2009 del Giorgio Diritti che’l cunta d’la strag de Marsabot. La pelìcula l'è 'ndaia in distribüssión ind le sale italiane dal 22 genar dal 2010.

El Film l'è stai girad a Radicondoli in pruincia de Siena e in pruincia de Bulogna, cun un finansiament de 3 milion de euro e cun el 'iüt d'la Rai e dal Minister par i Ben e le Atività Cultüràl.

Ambientad ind al invern dal 1943, L’uomo che verrà l’è incentrad ins la figüra de Martina, ‘na fiuleta de vot an che la viu cun i sò suta al Munt Sul, miga luntan da Bulogna. La picinina l’è l’ünica fiöla de 'na familia de paisan che, cume tante, la fadiga par campà.

L’an prima, la pìcula l’eva perdüd un fradlin de poch dì e da alura l’ha smiss de parlà.

Ind el disémbor, la mama l'è rimasta amò incinta. I mes i pàssun, e'l fiulin el cress ind la pansa d'la màder. Martina la viu ind la speransa che’l butanin el nassarà nel menter la guera la mucarà.

Ma i fat i andaran miga insì. La sitüassión la pegiurarà sémpor püssè fin a quand, ind la not tra el 28 e'l 29 setémbor 1944 el pìcul el vegnarà a la lüs. Ind el stess mument i tudesch d’le SS i scatenaran ind la zona un rastrelament sensa precedent, che’l passarà a la storia cume la Strag de Marsabot. Vec, done e fiulin i saran prima radünàdi in cimiteri, cese e casular e pö massadi sensa pietà.

Martina che l'era riüssìda a scapà la vegn scuerta e sarada sü ind una cesina insema a tanta altra gent. Dopu avè stupad le porte, i suldà tudesch i traran inden, atravers le finestre, d'le bumbe a man, che faran 'na strag. La fiulina la restarà miraculusament sana e la turnarà a cà, indùe la truarà le stanse vöde e la vus del fantulin apena nassüd.

Sensa pernsàgh un atim, la fiuleta la ciaparà la cavagna cun el butanin e la scaparà ind la canònica de don Fornasini, vün di prevost d'la zona.

Il film el finirà cun el riturnu de Martina a la cassina d'la sò famiglia, indùe la se ciaparà cüra dal fradlin e finalment, cun una canson de nina nana, la turnarà a parlà.

Tra verità e finsion

[Modifega | modifica 'l sorgent]

Anca se ind i titul de cua se dis che i persunag e i fat dal film i en imaginari, el regista e i scritur, i han cercad da met insema a la mei verità e finsion. Difati, quaidün di prutagunista d'la pelìcula l'è esistid dabon:

  • Don Giovanni Fornasini l'era un giuin prevost antifascista;
  • Don Ubaldo Marchioni l'è stai massad ins al altar d'la cesa de Casaglia. El pret l'è famus parchè la pìsside che'l tegneva in man ind al mument ind al qual l'han massad, la gh'ha un bòssul incastrad ind al fianch e l'è cunservada amò al dì d'incö ind la cesa.
  • L'è vira anca la storia d'la dona sacagnada, massada in cesa parchè l'è staia miga buna da vegn fora sübit a l'urdin d'i suldà.
  • L'è vira el fat d'le utantaquàtor persune massade cul mitragliadù ind al cimiteri de Casaglia; un grüp de 'na setantina de done, vec e fiulin l'è pö stai massacrad cun el lanc de bumbe a man inden a 'na cesa.
  • La vita paisana de chi an lì, l'è cuntada cun realism e tanti particular.

El film l'è stai presentad in cuncurs al Festival Internassiunal del Film de Ruma dal 2009, indùe l'ha vensüd el March Aureli d'Or dal püblich tame migliur film e'l Gran Premi d'la Giürìa March Aureli d'Argent. L'ha anca venssüd el David de Dunatel dal 2010 cume migliur film. Ind al stess cuncurs la pelìcula dal Giorg Dritti la gh'ha avüd sédos candidadüre, tra i quai quela par la migliur regìa[1].

La pelìcula l’è particular parchè l’è staia girada in part in Italian e Tudesch, ma suratüt ind el dialet bulugnes.

Cun L’uomo che verrà, el Giorg Diritti l'è turnad a cunfruntass cun le lengue minuritarie, dopu che, ind al 2005 l’eva esurdid cun E l'aura fai son vir, pelìcula girada in ucitan, frances e Italian che l’ha vensüd 36 premi in gir par al mund.

El film, destribüìd mal, l’era diventad un casu nassiunal, parchè l’era rimast in prugramassion al Cinema Mexico de Milan par püssè d'un an e mes.

La storia l'è staia scrivüda dal stess regista cun Giovanni Galavotti e Tania Pedroni.

Ind el cast di atur i gh’en Alba Rohrwacher, Maya Sansa, Claudio Casadio, Greta Zuccheri Montanari, Stefano Bicocchi, Eleonora Mazzoni, Orfeo Orlando, Diego Pagotto, Tom Sommerlatte e Raffaele Zabban.

Ligam in sü la red

[Modifega | modifica 'l sorgent]
  1. Stefania Ulivi, Diritti e Bellochio, ecco il verdetto dei David di Donatello, Corriere della Sera