Giagum Capitel Trii
|
|
Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada. |
Giagum
[Modifega | modifica 'l sorgent]La Parola de'l nost Signur ciapada inscí cuma l'è de'l Növ Testament e vultada adess del test uriginal grech in del nost parlà Insübregh del didincö.
Capitel Trii
[Modifega | modifica 'l sorgent]1Mè fradèj, devegnee no maèster, tant de vialter, savend che nümm ricevarèmm un giüdizi püssee grand, 2già che nümm ufendum tücc in de tant coss. Se quajdün el ufend no in de parola, lü l'è un omm perfètt, capaz de mètt a la brija anca 'l so corp intregh. 3E se mètum i frén[1] in di buch di cavàj perchè m'übiden, e dirigum el so corp intregh. 4Varda anca i naav, essend inscì grand e rüzaa de vént fort, l'è dirigiüda d'un timún piscinìn cumè a due la vör la vöja de chell che 'l ghe guida. 5In de l'istessa manera, anca la lengua l'è un mémber piscinìn e la vanta de grand coss.
Varda che piscinìn fögh el piza che granda furèsta! 6E la lengua l'è un fögh, un mund d'iniquitaa, la lengua la ven metüda intra noster mémber, chèla che l'impalta[2] tütt el corp e la mètt a fiàma[3] 'l curs de la vita e 'l ven pizaa de la Gehenna. 7Defàtt, ognidün géner de bèstia, de üsèll, de retìl e de animál marín, el ven dumaa e hinn staa dumaa del géner ümán, 8ma nigün po dumà la lengua de vèss ümán, un mal instàbil, pièn de tòssegh murtál. 9Cun lee benedisum el Signúr e Pader, e cun lee maledisum a i vèss ümàn che hinn staa faa a la sumejanza de Diu; 10de la buca medema la ven föra la benediziún e la malediziún. Mè fradèj, el dév minga vèss inscì! 11Una funtana la po bütà föra de l'avertüra medema aqua dulza e aqua mara? 12Forsi, mè fradèj, un figh el po fà ulív, o una vid figh? Né una funtana d'aqua salada la po fà aqua dulza.
13Chi intra vialter l'è savi e scroch? El duarìa fà vedè con el so bun cumpurtamént i so oper in d'ümiltaa de savièza. 14E se gh'avii una gelusìa mara e ambiziún persunala[4] in di voster cör, vantee vialter no e disii büsij cuntra la veritaa. 15Chesta l'è minga la savièza che la ven giò de l'alt, ma teréna, natürala, diabolega; 16già che due gh'è gelusìa e ambiziún persunala, gh'è là instabilitaa e ogni cosa maligna. 17E la savièza de l'alt l'è prima püra, pö pacifega, mansüèta, übediént, pièna de misericordia e bonn frütt, senza distinziún de personn, senza ipucrisìa. 18E 'l frütt de la giüstizia l'è sumenaa in de la pas per quij che fann la pas.