Apostuj Capitel Derset
|
|
Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada. |
Apostuj
[Modifega | modifica 'l sorgent]La Parola de'l nost Signur ciapada inscí cuma l'è de'l Növ Testament e vultada adess del test uriginal grech in del nost parlà Insübregh del didincö.
Capitel Derset
[Modifega | modifica 'l sorgent]1E despö che aveven passaa travèrs l'Anfipoli e l'Apulonia, hinn vegnüü a Tessalunica due la gh'era una sinagoga di Giüdee. 2E cuma l'era l'abitüdin de Paul[1], l'è naa denter de lur e per trii sabet l'ha cunversaa cun lur di Scritür, 3fasendugh capì e spiegand che l'era necessari che 'l Crist el patiss e 'l se levass sü di mort, e che: «Chèst l'è 'l Crist, el Gesü, che mì ve pruclami». 4E quij de lur hinn staa persuadüü e hinn staa giuntaa a Paul e Sila, e un grand nümer[2] de Grech pi, e no pocch donn impurtant.
5Ma i Giüdee gh'hann avüü gelusia e, ciapand quij omen malign di personn del mercaa[3], e despö che aveven cataa insèma una fola, destürbaven la citaa e, stand arént a la cà de Jasún, cercaven de menàj a la gént; 6e, quand i aveven no truaa, tiraven adree Jasún e quij fradèj a i capp de la citaa, criand: «Chèst che hann metüü sot-sura 'l mund hinn present anca chì, 7che Jasún l'ha ricevüü cuma osped; e tücc chèst fann cuntra i decret de Cesar, disend che 'l gh'è un alter rè, Gesü». 8E hann agitaa la fola e i capp de la citaa quand aveven sentii chèstcoss, 9e despö che aveven ciapaa chèll che 'l bastava de[4] Jasún e 'l rèst, i hann lassaa nà.
10E sübit de nocc i fradèj hann mandaa föra sia Paul che Sila per Berea, che, despö che eren riaa a la sinagoga di Giüdee, hinn naa via. 11E chèst personn eren püssee nobil[5] di quij a Tessalunica, che hann ricevüü la parola cun tüta la pruntéza[6], esaminand ogni dì i Scritür se 'l gh'aveva chèstcoss inscì. 12Dunca, tant personn de lur e di donn grech nobil e no pocch omen hann credüü.
13E quand i Giüdee de Tessalunica aveven savüü che la parola de Diu l'era stada pruclamada anca a Berea de Paul, hinn naa là, destürband e agitand i foll. 14E alura sübit i fradèj hann mandaa föra Paul perchè l'andass fin al mar, e Sila e Timotee hann restaa là. 15E quij che menaven Paul l'hann purtaa a Aténe, e despö che l'aveva ricevüü 'l cumandamént per Sila e Timotee che gh'avarìen de vegnì a lü sveltamént, hinn naa föra.
16E a Aténe, intanta che Paul l'i speciava, la sua anema in de lü l'era inzigada quand l'aveva vedüü che la citaa l'era pièna di idul. 17Dunca, el cunversava in de la sinagoga cunt i Giüdee e cunt i pi, e sü la piaza ogni dì cun quij che 'l incuntraven[7]. 18E quij sia di filusof epicüree che di stoic cunversaven cun lü, e quij diseven: «Che cossa el vör dì chèst ciciarún?», e alter: «El par che l'è un nünziadúr di divinitaa furestee[8]», perchè 'l predicava Gesü e la resüreziún. 19E despö che l'aveven ciapaa, l'hann menaa in de l'Areupagh, disend: «Podum capì[9] qual l'è chèst növ insegnamént che l'è dii de tì? 20Già che te portet denter robb baléngh[10] al noster sentii; dunca, vörum savè che cossa vören dì chèstcoss». 21E tücc i Atenés e i furestee che staven de cà là gh'aveven minga un alter témp liber che 'l parlà quajcossa o 'l sentì quajcossa püssee növ.
22E despö che Paul l'era staa in pee in del mèzz de l'Areupagh, el diseva: «Omen atenés, ve vardi cuma religiús assee in de tüsscoss. 23Già che intanta che passavi e usservavi[11] bén i voster ugètt de cült, huu truaa anca un altar sül qual l'era scrivüü: A un Diu scugnussüü. Dunca, Lü che adurii, vialter che 'l cugnussii no, mì ve pruclami Lü. 24El Diu che l'ha faa 'l mund e tüsscoss che en hinn, Lü che l'è Signúr del cél e de la tèra el sta no de cà in di témpi faa de man, 25né l'è servii de man üman, avend besogn de quajcossa de püssee, degià che 'l da a tüsscoss la vita, el fiaa e tüsscoss; 26e l'ha faa de vün ogni naziún di vèss üman, perchè stassen de cà sura tüta la fàcia de la tèra, avend determinaa témp assegnaa e i cunfinn de lur abitaziún, 27perchè cercassen Diu, semai 'l tucassen e 'l truassen, e Lü 'l füss luntan d'ognidün de nümm. 28Già che in de Lü vivum e mövum e sèmm, cuma anca quij di voster propi puètt hann dii:
Già che sèmm anca la sua prugenì.
29Dunca, già che sèmm la prugenì de Diu, gh'èmm minga de pensà che la divinitaa l'è cumpagn d'or, d'argént, de prèja, de scültüra de l'art o un pensee d'un vèss üman. 30Dunca, Diu l'ha passaa sura a i témp de l'ignuranza, i robb di quij el urdina adèss a tücc i vèss üman depertütt de revedè, 31perchè l'ha stabilii un dì in del qual el giüdegarà 'l mund cun giüstizia in[12] de l'omm che l'ha numinaa, avend pruvedüü féd a tücc perchè 'l l'ha levaa sü di mort».
32E quand aveven vedüü 'l levà sü[13] di mort, el sgugnaven, e diseven: «Te sentarèmm sü chèst ancamò». 33Inscì Paul l'è naa föra de mèzz de lur. 34Ma quij omen che s'eren ünii cun lü hann credüü, intra i quij l'è Diunís l'areupagita[14], e una dona de nomm Damaris e alter cun lur.
- ↑ leteralamént, a Paul
- ↑ o una granda multitüdin
- ↑ l'è de dì, personn uziús, lizún
- ↑ o arént a
- ↑ l'è de dì, di famèj nobil o sentimént nobil
- ↑ o tüt el zél
- ↑ o eren presént
- ↑ o baléngh
- ↑ o savè
- ↑ o surprendént
- ↑ o vardavi
- ↑ o per mèzz
- ↑ o resüreziún
- ↑ l'è de dì, un member de l'Areupagh