Segunda Timotee Capitel Düü

Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada.

Segunda Timotee

La Parola de'l nost Signur ciapada inscí cuma l'è de'l Növ Testament e vultada adess del test uriginal grech in del nost parlà Insübregh del didincö.

Capitel Düü

¹Dunca, tì, mè bagaj, che siet fort in del favúr che l'è in del Crist Gesü, ²e quijcoss che te hee sentii de mì per mèzz de tant testimon, fida chèstcoss a i personn fedèj, che sarànn capaz d'insegnà alter personn. ³Patet tì cun mì cuma un bun suldaa de Crist Gesü. ⁴Nissün che 'l serv cuma un suldaa el se tira denter in di afar de la vita, perchè 'l piasa lü che 'l gh'ha metüü al röl; ⁵e se anca quajdün el luta cuma atleta l'è minga curunaa a mén che luta segund i regull. ⁶L'è necessari che 'l paisan che 'l travaja el riceva el primm di frütt. ⁷Cunsidera chèll che disi: già che 'l Signúr el te darà intendimént in de tüsscoss.
⁸Regurdet del Gesü Crist, che l'è staa levaa sü di mort, de la suménza de David, segund el mè vangel; ⁹per el qual a pati maa fin a cadenn cuma quajdün che 'l fa 'l maa, ma la parola de Diu l'è minga stada ligada. ¹⁰Per chèst a supurti tüsscoss per via de quij che hinn staa scernii, perchè lur utegnen la salvéza che l'è in del Crist Gesü cun gloria etèrna. ¹¹La parola l'è fedèla:
Perchè se sèmm mort cun lü, anca vivarèmm cun lü;
¹²se perseverum, anca regnarèmm cun lü;
se ghe renegarèmm, lü el me renegarà;
¹³se sèmm minga fedèj, lü el resta fedél,
degià che 'l pò minga renegà sé medemm.
¹⁴Regurdet de chèstcoss, testimuniaa denanz a Diu a fà minga lott vann, inütij a nissün, e destrügen quij che senten. ¹⁵Laura tant a presentà te medemm pruaa a Diu, cuma un laurant sénza vergogna, manegiand giüstamént la parola de la veritaa. ¹⁶E ten tì luntan de discüssiún vana e prufana: già che lur narànn innanz püssee in de l'impietaa, ¹⁷e la lur parola la gh'avrà cressida cuma cancrena; de quij hinn Imenee e Filet, ¹⁸che hann svirgulaa de la veritaa, disend che la resüreziún l'è già vegnüda, e destrügen la féd de quij personn. ¹⁹Però, el fundamént sald de Diu el sta fèrm, avendugh chèst sigill: «El Signúr el sa quij che hinn i sò», e: «El duarìa tegnìll luntan de l'iniquitaa chissessìa 'l numina 'l nomm del Signúr». ²⁰E in d'una granda cà ghe hinn no dumà vas d'or e d'argent, ma anca de lègn e de tèra, e quij hinn a l'unúr, alter al desunúr; ²¹Dunca, se quajdún el se nèta föra de chèstcoss, el sarà un vas a l'unúr, faa sant, ütil al padrun, preparaa per ogni bun laur. ²²E scapa via di desidéri di giüìtt, e cerca la giüstizia, la féd, el bén, la pas cun quij che s'ciamen el Signúr d'un cör nètt. ²³E ten tì luntan di qués stüpid e ignurant, perchè te savet che generen lott; ²⁴e l'è necessari che 'l sèrv del Signúr el luta no, ma 'l sia gentíl a tücc, capaz d'insegnà, paziént, ²⁵curegend cun gentiléza lur che ghe uponen--forsi Diu el ghe daga pentimént al savè de la veritaa ²⁶e turnen indree de la trapa del diàvul, despö che hinn ciapaa de lü per la sua vuluntaa.

Navigaziun

• ← Indree a Capitel Vün
• Inanz a Capitel Trii →
• A l'indes