Poitevin-saintongeais
|
Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard ucidental, cun l'urtugrafia ünificada. |
El Poitevin-saintongeais (o parlanjhe) l'è una lengua d'oïl parlada in del süd-ovest de la Francia, al cunfin cun l'Ucitan.
Difüsiun e variant[<small>Mudifega</small> | mudìfica 'l sorgènt]
A dìla tüta "poitevin-saintongeais" l'è una definiziun cumprensiva che la cata dent düü parlà (pitavin e saintongeais), di quai l'è stada mustrada l'ünità relativa ai inizzi del XIX secul de un quai aütur e cunfermada anca de stüdi del XX secul faa di üniversità de Liverpool, Angers, Poitiers, Liun, Nantes e Clermont-Ferrand. La prima völta che se dupera 'stu termin l'è 'l 1905.
El poitevin-saintongeais l'è parlaa in de la regiun del Poitou-Charentes, la Vandea e in del Pays de Retz (Paes de la Loira), in del nord de la Girunda (Aquitania - zona del Pays Gabaye), e in d'un quai cumün del dipartiment d'Indre (per esempi Le Blanc, Bélâbre, Argenton-sur-Creuse), a l'estrem ovest de la Durdogna (zona de La-Roche-Chalais) e al cunfin cul Lot-en-Garonne, arent a l'exclave lenguistiga de Monségur, inscì 'me a la punta de Grave. Insoma, l'è parlaa in di storigh regiun del Poitou, de l'Aunis, de l'Angoumois e de la Saintonge.
El poitevin-saintongeais gh'han avüü sura el Frances del Québec, l'Acadien e 'l Cajun.
Linguasphere l'ha dividüü inscì el poitevin-saintongeais:.
- Maraîchin (Vandea nord-ucidental).
- Pitavin setentriunal (Deux-Sèvres setentriunal e Vienne setentriunal).
- Pitavin ucidental (Vandea).
- Pitavin central (Deux-Sèvres central e Vienne central).
- Pitavin meridiunal (Deux-Sèvres meridiunal e Vienne meridiunal).
- Aunisien (Charente-Maritime setentriunal).
- Saintongeais (Charente-Maritime meridiunal e Girunda setentriunala).
- Angoumois (Charente, arent a Angoulême).
- Gavache (Girunda nord-urientala).
