Ora cammina con me
|
|
Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada. |
| Ora cammina con me | |||
|---|---|---|---|
| Dess dam a brascet | |||
| Diretur | Stefano Tagliaferri | ||
| Scrivüü da | Stefano Tagliaferri | ||
| Müsica | Stefano Tagliaferri Gian Michele Brena | ||
| Surtida al cìnema | 2012 | ||
| Düràda | 45 minüt | ||
| Paes | Italia | ||
| Lengua | Lumbard de Pagnona | ||
Ora cammina con me (in lumbard: Dess dam a brascet) l'è 'na pelicula girada dal regista Stefano Tagliaferri[1] e surtida in del 2012. L'è ambientada a Pagnona in de la nocc tra el 2 e 'l 3 de nuember (düranta üna prucessiun che in pagnunes l'è ciamada ben di mort) di prem agn Vint del Növcent. L'è interpretada da atur pagnunes e l'è recitaa tüt in de la lengua del paes.
L'è 'na libera intepretaziun trada föra da 'na storia pupulara pagnunesa e la cünta sü i fastidi de 'na resgiura, veduva de la Guera Granda, che la se tröva in d'üna petula grass de töcc i dé che la purtarà a viv 'na storia de stremizzi[2].
Trama
[Modifega | modifica 'l sorgent]Pagnuna, un 2 de nuvember di agn '20 del Növcent. La pelicula la cumincia cunt el Dalmino, un buschirö che 'l ghe mena gió una fassina a la serva del cüraa intant che lü l'è dree a preparà la gesa per el ben di mort, la prucessiun tradiziunala.
Taca a vegné sira e i campann invien a sunà i reciam vün via dree che l'olter. E intant che la gent la se prepara per la funziun, in de la stanza d'una pora cà l'Ane, veduva de la Guera Granda, la gh'ha el bagai piscinin in lecc cun la fever, e dent per dent la varda sö sö la paret la sumeanza del sò por om, el Gionni, vestii sö de surdaa, e induve se ved che sö la man drita el gh'ha un tatüass, "1915". L'Ane la ghe met un pezzö bagnaa in frunt al fiulin, pö dopo la ved che l'è fenida l'aqua, iscé ghe tuca piantà lé 'l penin malaa deperlü per nà a la funtana a impiend el sidel.
Quand la rientra, la se nincorgg che 'l mocc de la candira va adree a smurzàss: alura se met adree a cercà depertöt una candira növa, ma l'è restada senza. Iscé la taca a fà el gir del paes, se gh'è vergün che ghe da 'sta candira, ma la vee scantunada de töcc perchè - se capess -, intant che 'l maré l'era via in guera, lee la gh'ha picaa là i corni. Pr'esempi la zia Pasque la ghe dis iscé che de piasè ghe na fa minga, püranca se la gh'ha el tus malaa, perchè chi prima no pensa in ültem suspira; l'Adeline masciadra la se refüda de vendeghei, la Gisele e la Genuvefe i fa parè de minga vess in cà e se disen tra de lur che l'Ane l'ha mandaa in guera el sò om e pö dopo cunt un olter l'ha faa chel che l'ha faa; mej che lü el sies mort e lee che la se rangi...
Intratant l'è inviada la prucessiun e l'Ane la se met adree a cercàgh i candir a la gent, che la tira drezz e la varda gnà. Ma come per miracul a la fin la se tröva cunt una candira in di man, e la turna a cà tüta cuntenta, la sistema in del zifulari, la pund gió el coo söl tavul e la se indurmenta.
La matina adree la vee dessedada del bagai che l'è guarii e la tö sö un stremizzi che l'è assee mezz perchè in del zifulari, al post de la candira, gh'è l'oss de la gamba de una persuna. Alura la quata cun d'un strasc e, intant che 'l bagai fa culeziun cunt una basla de castegn e lacc, lee la cor in del cüraa a senté 'se 'l ghe sis chel che la gh'ha de fà. El don Carlo el riflet dent un zich e pö el ghe dis iscé: de scund l'oss e de fàghel vedè a nessün, de specià el ben di mort de l'an che vee e de cürà l'om che sprega adree una gamba per dàgh indree 'l sò oss. Ghe dis anca che quii che han minga vurüü vütàla saran giüdicà cun l'istess criteri che han duperaa lur; lee, però, la gh'ha de amet el sò erur.
La película la feniss cun l'Ane a la prucessiun e un om intabaraa che 'l tupica: lee la ghe slunga la man cun l'oss e, in prim pian sö la man de lü (che 'l la ciapa), se ved el tatüass "1915". Pö, el ne va cunt una candira.
Citaziun
[Modifega | modifica 'l sorgent]
|
«Chi prima no pensa, in ültem suspira.»
|
(Zia Pasque)
|