Apostuj Capitel Quatordes

Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada.

Apostuj

La Parola de'l nost Signur ciapada inscí cuma l'è de'l Növ Testament e vultada adess del test uriginal grech in del nost parlà Insübregh del didincö.

Capitel Quatordes

¹E l'è sücess a Iconi che in de l'istèssa manéra lur hinn vegnüü denter in de la sinagoga di Giüdee e hann parlaa inscì, tal che una granda multitüdin di Giüdee e Grech hann credüü. ²Ma i Giüdee che aveven minga credüü hann levaa sü e hann faa maa i anemm di naziún cuntra i fradèj. ³Dunca, hann restaa là témp assee, parland curagiusamént sül Signúr che l'ha daa testimunianza a la parola de la sua grazia, e che l'ha daa che sègn e meravèj devegnen per mèzz di lur man. ⁴E la multitüdin de la citaa l'è staa fendüda, e menter quij eren cunt i Giüdee, quij eren cunt i apostuj. ⁵E cuma l'è sücess un muvimént viulént di naziún e di Giüdee cunt i lur capp de cumpurtàss ufensivamént e lapidàj, ⁶quand l'hann savüü, hann scapaa via a i citaa de la Licaonia, Listra e Derbe, e la regiún inturna, ⁷e là staven per predicà la bona nuèla.
⁸E un cèrt omm dèbul a Listra, a i pee zopp del venter de sua mader, che l'aveva minga caminaa, el s'era setaa giò. ⁹Lü l'ha scultaa parlà Paul, che despö l'aveva fissaa i ögg sü lü e l'aveva vedüü che 'l gh'aveva la féd de vèss salvaa, ¹⁰l'ha dii cunt una granda vús: «Levet tì sü dricc in pee!». E l'ha saltaa sü e 'l caminava. ¹¹E quand i foll l'aveva vedüü chèll che Paul l'ha faa, hann levaa sü la lur vús, disend in de la lengua licaonica: «I di, avend devegnüü cumpagn di vèss üman, hinn vegnüü giò», ¹²e ciamaven Barnaba Giuv, e Paul Mercüri, perchè lü l'era lü che l'ha menaa la parola. ¹³E 'l sacerdott de Giuv, che l'era al frunt de la citaa, despö che l'aveva purtaa tor e ghirland a i purtegh, cunt i foll el vuleva fà un sacrifizi.
¹⁴E quand i apostuj aveven sentii, despö che aveven strepaa i lur propi vèst hann curüü denter in de la fola, criand ¹⁵ e disend: «Omen, perchè fii chèstcoss? Anca nümm sèmm vèss üman, cumpagn de vialter, predicanduv che ve giruv de chèst robb inütij al Diu vivént, che l'ha faa 'l cél, la tèra, el mar e tüsscoss che stann sü lur; ¹⁶che in di generaziún passad l'ha lassaa che i naziún andassen a i lur vi; ¹⁷e pür l'ha minga lassaa sé medemm sénza testimon, fasend el bun, danduv piöv del cél e stagiún che porten frütt, impienend i voster cör de paciatoria e cuntentéza». ¹⁸E disend chèstcoss, hann faa cun dificultaa che i foll hann desistüü de fàgh un sacrifizi.
¹⁹Ma Giüdee hinn vegnüü d'Antiochia e Iconi, e despö che hann persuadüü i foll e hann lapidaa Paul, l'hann tiraa föra de la citaa, pensand che 'l füss mort. ²⁰E quand i discepuj eren naa inturna a lü, despö che 'l s'era levaa sü, l'è naa denter in de la citaa. E 'l dì despö l'è naa föra cun Barnaba a Derbe. ²¹E despö che l'aveva predicaa la bona nuèla a chèla citaa e l'aveva faa assee discepuj, hann giraa indree a Listra, Iconi e Antiochia, ²²fasend fort ancamò i anemm di discepuj, esurtanduj a restà in de la féd e che per mèzz de tant tribulaziún l'è necessari che nümm andèmm denter in del règn de Diu. ²³E despö che gh'aveven stabilii in d'ognidöna gésa anziann, despö che aveven pregaa cun desün, i hann fidaa al Signúr in del qual aveven credüü.
²⁴E despö che aveven passaa per la Pisidia, hinn vegnüü in de la Panfilia, ²⁵e despö che aveven parlaa la parola a Perge, hinn naa giò a Atalia, ²⁶e de là hann faa véla a Antiochia, de due eren staa recumandaa a la grazia de Diu per el laur che aveven cumpii. ²⁷E despö che eren riaa e aveven purtaa insèma la gésa, hann nunziaa tücc quijcoss che Diu l'aveva faa per mèzz de lur e che l'aveva dervii la porta de la féd a i naziún. ²⁸E hann passaa minga un témp cort cunt i discepuj.

Navigaziun

• ← Indree a Capitel Trides
• Inanz a Capitel Quindes →
• A l'indes