Pipino de Herstal

Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda.

Sant Uberto de Liégi el ghe ezebés i sò servése a Pipìno de Herstal.

Pipino de Herstal, ciamàt apò Pipino II o Pipino 'l Zùen (Herstal, entùren al 640 – Jupille (encö en Bèlgio), 16 de dezèmber del 714), l'è stat el Magiurdòm de Austrasia a pàrter del 680 presapóch, (mórt de Wulfoaldo), enfìna al 714. Prìma difensùr de l'autonomia austrasiana cùtra i magiurdòm de palàs de la Neustria e pò, dòpo la batàia de Tertry, del 688 l'è stat prumutùr de la reünificasiù dei régn dei Franch, sóta 'l goèrno de magiurdòm ünech. L'ìa el bubà de Carlo Martel.

Matremóne e desendènsa

Entùren al 670, Pipino el gh'ìa spuzàt Plectrude — che l'anònim che g'ha portàt en nacc el crònica del Fredegario el gh'ìa definìt nobile e de bé — che al g'ha dat du fiöi

• Drogone (?- mars del 708), magiurdòm de palàs de la Burgundia e duca de Champagne
• Grimoaldo (?- bril del 714), magiurdòm de palàs de la Neustria e eréde del Pipino.

Poch prìma del 690, Pipino el s'è spuzàt per la segónda ólta, en cundisiù de bigamia, che 'n quàch crunìsta i cunsìdera cuncubinàt, có Alpaide che la g'ha dat en fiöl:

• Carlo piö tàrde ciamàt Martel (ca. 690- bril del 714), magiurdòm de palàs de töcc i régn dei Franch.

De 'na cuncubìna che se conós mìa gne nòm gne stìrpa, Pipino el g'ha ìt en óter fiöl:

• Childebrando, cónt de Borgogna e duca de Proensa, che l'è stat giü dei crunìsti che g'ha cuntinuàt l'èòpera del Fredegario, e che de 'na spùza de la quàla se conós gne nòm gne stìrp, el g'ha ìt en fiöl:
  • Nibelungo, che g'ha portàt en nacc le cròniche de sò pàder come cuntinuadùr de Fredegario.

Riferimèncc

<references>