Matee Capitel Düü
|
|
Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada. |
Matee
[Modifega | modifica 'l sorgent]La Parola del nost Signur ciapada inscí cuma l'è de'l Növ Testament e vultada adess in del nost parlà Insübregh del didincö.
Capitel Düü
[Modifega | modifica 'l sorgent]1 Quand che 'l Jesüss l'è nassüü a Betlèm in Giüdeja ai temp del re Heròd, scultee, hinn riaa a Gerüsalèm, de la tera de levant, di omen sagg ch'hann dii: 2 indua l'è che l'è l'apena nassüü re di Giüdee? Nüjolter em vedüü la sua cumèta in la nosta tera e sem gnüü chi ad aduràl.
3 Quand che 'l re Heròd l'ha sentüü inscí, 'l gh'è gnüda na gran pagüra e insema a lü la s'è strimida tüta la citaa de Gerüsalèm, 4 e alura l'ha mandaa a ciamà tüc i prevet e i scribàn de la citaa e 'l gh'ha ciamaa indua l'è che l'è nassüü 'l Crist. 5 E lur gh'hann dii: in Betlèm in Giüdeja; perchè inscí l'è staa scriüü del prufeta: 6 "E ti, Betlèm in Giüdeja, la püssee misera di citaa de la Giüdeja ti te seet propi no, perchè de ti 'l nassaraa 'l prinzep che 'l regnaraa in sü 'l me popul.[1]"
7 Alura 'l re Heròd l'haa ciamaa de scundun ij omen sagg e 'l gh'ha ciamaa quandè che la cumeta l'eva parüda, 8 e pö 'l gh'ha dii: vee, vee un puu a Betlèm e trueem chel bebè chi che pö quand che l'ii truaa me ciamee mi inscí che poda gnì ad aduràl anca mi. 9 Apena sentüü i parol del re Heròd i omen sagg hann ciapaa sü e hinn andaa a Betlèm. E alura, scultee ben, la cumèta che lur even giamò vedüü in la sua tera, l'è parüda ancamò denanz a lur e l'è andada inanaz finn che l'è riada in del sit indua gh'eva 'l bebè. 10 Quand che pö hann vedüü la cumèta fermass in sü la cà indua gh'eva 'l bebè, hinn staa tücc cuntent 11 e hinn andaa dent e li hann vedüü 'l bebè cunt la sua mama Maria; e alura s'hinn sbatüü giò in tera ai so pee e hann tacaa sü a usanàl. Pö hann dervii i so cadó e gh'hann regalaa Or, inzens e mira.
12 Pö 'l Signur 'l gh'haa dii inscí, in d'un insogn, de andagh no indree del re Heròd, e alura hann müdaa straa e hinn andaa serüch in la sua tera a levant. 13 Quand che i trii sagg hinn andaa via, al Giüsèp, in d'un insogn, gh'è parüü l'angiul del Signur che'l gh'ha dii: "volzes sü, fà sü i valis, tö sü 'l to Bebè e la sua Mama, scapa via in Egit e resta linscí finn che te'l disi mi; perchè 'l re herod l'è dree a sercà 'l Bebè inscí de fàl föra." 14 E inscí 'l Giüsèp 'l s'è volzaa sü, l'ha ciapaa sü 'l Bebè e la sua Mama e l'è scapaa via in Egit 15 indua 'l gh'è restaa finn a la mort del re Herod, inscí che l'è sücedüü quel che 'l Signur l'eva nünziaa per boca di prufeta: "Mi huu ciamaa 'l me Bagaj de l'Egit.[2]"
16 Quand che 'l re Herod l'è gnüü a saè che i trii sagg l'even faa sü, el s'è inrabii cumpagn d'un cann rabius e l'ha menaa i so omen a fà föra tücc i bebè che gh'even manch de düü agn. 17 Inscí a l'è sücedüü quel l'eva dii 'l prufeta Geremija: 18 "A Rama 'l s'è sentüü un gran crià e di gran lüciad; la Rahel la caragnava per i so bebè e l'eva tüta desperada.[3]"
19 Quand che però 'l re Herod l'è murüü, l'angiul del Signur 'l gh'è parüü al Giüsèp in d'un insogn e'l gh'ha dii: 20 "Volzes sü, fà sü i valis, tö sü 'l to Bebè e la sua Mama, e va in la tera d'Israel; quij che vureven vedè 'l Bebè mort, hinn murüü lur medèm." 21 E alura lü 'l s'è volzaa sü, l'ha faa sü i valis, l'ha ciapaa 'l Bebè e la sua Mama, e l'è andaa insema a lur in la tera d'Israel. 22 Però quand che'l Giüsèp l'haa sentüü che adess el re in Giüdeja l'eva l'Archelee, el bagaj del re Herod, 'l gh'è 'gnüda na gran pagüra e gh'è minga vürsüü andà in Giüdeja. E alura, in d'un insogn, el Signur 'l gh'ha dii inscí 23 de andà in Galileja indua l'ha vivüü insema a la sua fameja in d'un paes ciamaa Nazzarét, inscí che l'è sücedüü quel ch'even dii i prufeta: Lü 'l saraa de Nazzarèt.