Himantoglossum adriaticum
|
|
Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda. |
| Himantoglossum adriaticum | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||||||
| Classifigazion sientífiga | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
| Nomm binomial | ||||||||||||||||||||||||
| Himantoglossum adriaticum H.Baumann 1978 |
Himantoglossum adriaticum l'è 'na piànta erbàcea de la famìa botànica de le Orchidaceae.
L'è 'na piànta che de sòlet la vé àlta 'ntra i 20 e i 80 ghèi (màsimo 1 méter). Le raìs i è segondàrie e le böta fò de la part de sùra de 'n bùlbo.
El g'ha 'nfìna a dés fòie bazài a fùrma lanceolàda strèta pónta che fenés gösa e 'na quach fòie che vé fò del gamp. Le nervadüre de le fòie i è longitudinài (paralelinèrvie). I è lónghe dei 5 ai 10 ghèi (a la piö 15 ghèi).
La 'nfiurescensa l'è 'na spìga sèmpe ma lónga e bèla spèsa furmàda da presapóch 'na trentìna de fiùr. Chèsti i vé fò a la sèa de bràtee lanceolàde a pónta 'n pó gösa e lónghe compàgn dei fiùr. Tota l'enfiurecènsa l'è lónga 'ntra 8 e 20 ghèi.
I fiùr i è ermafrudìcc e zigomòrf en maniéra iregolàr e pentacìclich. El culùr dei fiùr l'è vért ciàr de föra, pórpora con màcia che tìra al biànch de dét; divèrse parcc de chèsto fiùr le g'ha sfömadüre e zòne bulinàde. El labèl l'è la part piö caraterìstica de chèsto fiùr, La part centràl la par 'na nìstola lónga divèrse ólte la grandèsa del fiùr, ondulàt o spiralàt. La part finàl l'è furmàda de sò lacìnie lónghe 1,5 o 2 ghèi. El fiurés de màgio a löi. El fröt l'è 'na càpsula.
Distribusiù e habitat
[Modifega | modifica 'l sorgent]Chèsta spéce se la tróa 'n Euròpa centràla (Austria, Repüblica Céca, Slovàchia, Ungherìa) e orientàla (Slovénia, Sèrbia, Croàsia e 'nfìna ala Moldàvia). Se la càta pò 'n Itàlia setentriunàla 'ndèle pruvìnce de Brèsa, Trènt e Bolzano. La crès sö le culìne e söi mucc 'nfìna ai 1300 méter söl leèl del mar, sö teré calcàrei, pracc sèch e bèi lüminùs.
