Erythronium dens-canis
|
|
Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda. |
| Erythronium dens canis | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Classifigazion sientífiga | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Nomm binomial | ||||||||||||||||
| Erythronium dens-canis L. |
Erythronium dens-canis, l'è 'na piànta de la famìa botànica de le Liliaceae. L'è l'ünica spéce del zèner Erythronium e l'è uriginària de l'Europa, endoche la crès spontànea.
Descrisiù[Modifega | modifica 'l sorgent]
L'è 'na pianta bulbùza, col bùlbo bislónch, sènsa pelürie e de culùr biànch.
La rüzitìna bazàl l'è furmàda de dò fòie opòste, ovo-lanceolàde, cuarciàde zó de 'na rét maròn sö töta la fàcia de la fòia. El gamp, che'l pöl nà dei 10 ai 30 ghèi de altèsa, el pórta 'n fiùr de culùr biànch, ròza o lìla che 'l pendùla 'n zó, e co la bàze 'n brizinì a puntì. Quan che 'l se derf del töt, i pétali (lónch presapóch 3 ghèi) i pirla 'n sö e i làsa descuarciàcc sés stam e 'n pestél che 'l fa de reciàm per el sò culùr e grandèsa.
El fiorrés al prensépe de la primaéra e 'l stà deèrt per presapóch en més e mès.
Habitat[Modifega | modifica 'l sorgent]
Se 'l tróa 'n töta l'Euròpa meridiunàla e centromeridiunàla, de la Repüblica Céca al centro de la Penìzola Ibérica, con dét Portogal, Itàlia e Türchia.
Sinònim[Modifega | modifica 'l sorgent]
- Erythronium longifolium Mill., Gard. Dict. ed. 8: 2 (1768).
- Erythronium maculosum Lam., Fl. Franç. 3: 286 (1779).
- Erythronium vernale Salisb., Prodr. Stirp. Chap. Allerton: 238 (1796).
- Erythronium maculatum DC. in J.B.A.M.de Lamarck & A.P.de Candolle, Fl. Franç. 3: 197 (1805).
- Erythronium ovatifolium Poir. in J.B.A.M.de Lamarck, Encycl. 8: 660 (1808).
- Erythronium bifidum Sweet, Hort. Brit., ed. 2: 597 (1830).
- Erythronium obtusiflorum Opiz, Seznam: 42 (1852).
- Erythronium latifolium Schur, Enum. Pl. Transsilv.: 663 (1866).
- Erythronium caninum Dulac, Fl. Hautes-Pyrénées: 113 (1867).
- Erythronium bulbosum St.-Lag., Ann. Soc. Bot. Lyon 7: 70 (1880).[1]
Riferimèncc[Modifega | modifica 'l sorgent]
Colegamèncc estèrni[Modifega | modifica 'l sorgent]
