Magüt

Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada.

Quella vus chi la gh'ha minga di funt u hin trop poch. Per piesé, giunta di funt a la vus. Insì de vegh un'idea de tücc i olter vus senza font, vardii chì.

	«Se ciàmi Genesio e ho faa un po' de tütt pueta e spazzén, astronauta e magütt... »
	(Alberto Valli, La Balada del Genesio (cantada dal Davide Van De Sfroos))

El magüt o müraduu (anca müradùr) l'è vön che l'è specializaa int la custrüzion de müradür, cume cà, mür, e ólter tip d'edifizzi. L'è vön di mestee püssee antich del mond.

Urìgin del nom

Gh'è tre ipòtesi per la derivazion etimulogega de la parola "magüt". La prima l'è che 'l vegn dal lungubard magatt, che 'l vuriva dì "bagaj" (altra parola con la derivazion iputizada da "magatt"), nom cun al qual i ciamaven i garzon di müraduu. La seconda ipòtesi l'è che 'l riva dal tudesch mach gut, imperativ che 'l vö dì "fa un bel lavur". La terza ipotesi l'è che 'l vegn da la sigla latina "Mag.Ut" druada ind el inventari de la Fabbrega del Domm de Milan. Par pagaa i lauraduu, ind el register se segnava la mansión "Opus Magister" abreviada cume "Mag". El "Ut", semper in latin, el sta a indicaa el cumpens "cume de quel de sura" che'l se dava a tücc quei del stess mansiunari.