Bàrca de San Piéro
|
|
Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda. |
La bàrca de San Piéro o barchèta de San Piéro l’è öna tradisiù lombàrda (bergamàsca, bresàna, mantuàna, ma pò pavéza e cremunéza[1]) e èneta che la se té töcc i agn ol dé de San Piéro e Pól che l’è ‘l 29 de Zögn.
La sìra prìma, se ciàpa öna butìglia, se la ‘mpienés de àqua e pò ghe s’mèt dét la ciàra d’ün öf. Seràda fò la butìglia se la mét zó destendìda de quàch bànde prìma de ‘ndà ‘n lècc e pò la matìna del 29, quando s’ lèa sö s’ tróa la ciàra de l’öf che la s’è spantegàda dét in de l’aqua e l’à ciapàt la fùrma de öna bàrca che l’è ciamàda, bé apùnto, la Barca de San Piéro.
De cóme la egnìa la barchèta, s’sircàa de ‘ndüinà come l’ sarès istàcc ol tép che l’ gh’éra de ègn.