Andaröla
|
|
Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda. |
L’andaröla l’è ün arnés de lègn che ‘l servià per fàga ‘mparà a caminà ai s-cetì picinì, ma ach per tègnei a bàda. L’è stàcia dovràda piö o méno ‘nfìna al 1950 quàndo al sò pòst gh’è egnìt de móda ‘l girèl co i röde.
L’andaröla l’é fàcia da dò stàze de lègn che i fà compàgn de dù binàre e tra i stàze la cór inacc e ‘ndré öna taolèta sèmper de lègn. Pròpe in del mès de la taolèta de lègn gh’è dét ü bus redónt, ‘ndó che s’mèt o’ s-cetì che ‘l pöl adóma 'ndà ‘nacc e ‘ndré. L’impàra isé a caminà sènsa res-cià de burlà ‘n tèra e, quàndo l’è stöf, ‘l pöl ach pogiàs zó sö i stàze e posà.
Ol nòm ‘l gh’avrès de ègn pròpe dal fàto che ü s-cetì, dét in de l’andaröla, ‘l pöl adóma andà, andà ‘nacc e ‘ndrè, andà d’öna bànda a l’ótra, ma mia de piö.