Michel Maria Giambelli
|
|
Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada. |
Michel Maria Giambelli (Flér, 23 de márs 1920 - Bragánsa Pará, 26 de dicember 2010) l'è stái un prét Barnabita e dal 10 d'april 1996 l'era anca vèsc emérit de la diocesi de Bragánsa Pará, in Brasil
Biugrafìa[Modifega | modifica 'l sorgent]
Nassüd a Flér el 23 de márz 1920, l'é diventád prét Barnabita el 4 de lüi 1943.
L'é stái cunsacraa vésc de Guamá el 21 d'aprìl 1980. Quant, per decrét de Papa Giuán Pául II la diocesi l'ha cambiá num in Bragánsa Pará, Mons. Giambelli l'é diventáa el prim vésc de la növa diocesi.
El s'é ritiráa el 10 d'april 1996, e al só post la Santa Sed l'ha numináa el Mons. Lüìs Ferrando.
Al dì d'incö, da vesc emérit, l'ha prestád el sò ümil servìsi de prét, a l'Uspedal Sant Antóni Maria Zaccaria de Bragánsa Pará, cume capelàn. L'è mòrt in del stèss Uspedàl el 26 de dicember 2010.
Se l'ha dìt[Modifega | modifica 'l sorgent]
|
«Quant vegni in Italia, per truá la mé familia e i mé amìs, ià trövi tütt vécc.
Lùr i me dumanden: "Cume ta fét a restá semper giùen?". Mi ghe rispundi: laurá semper e fermás mai!!!» |
(Mons. Michel Giambelli, Lod, Culég San Francésch, giügn 1990)
|