Francesco Braghini
|
|
Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda. |
El Francesco Braghini (Brèsa, 25 de setèmber del 1931 - Brésa, 11 de zögn del 2023), l'era 'n cantautùr bresà famùs per le sò cansù 'n dialèt.
Biografìa e cariéra
[Modifega | modifica 'l sorgent]Ai tép de la guèra l'è scapàt a Prèsten e a Butizì Séra, endóche 'l g'ha ìt ocaziù de troàs en mès a la vìta dei montagnér e dei contadì. Endèl 1980 el g'ha 'ncidìt la sò prìma cansù (sö casèta) “Brèsa me bèla cità”, e quach agn dòpo, 'ndèl 1985 “Brèsa scundida” e pò amò “Le stórie del nóno” (1992), “Dialèt mia mörer” (1994), ”Enturen al Gölem” (1996).
Per i tèscc de le sò cansù 'l g'ha ciapàt per dò ólte (1981 – 1987) la medàia dóra al prémio “Berto Barbarani” de Lazise. Endèl 1990 el g'ha scriìt la comédia müzicàl "Na stória isé" e 'ndèl 1993 el g'ha mitìt en pé, ensèma co Elena Alberti Nulli e Vittorio Soregaroli, el "Gesù" en bresà, reprezentàt al "Teatro Grande" de Brèsa.
Francesco Braghini l'è presidènt dei prémi de poezìa 'n dialèt de Carpenédol e Castelcuàt e 'l fà part dela giürìa del “Premio Broletto – Città di Brescia”