Ortografea Classiga Orientala

Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa bresàna moderna.

Quell articol chì l'è domà un sbozz. Se violter sii bon de metegh dent un quaicoss pussee, preocupeves minga e provegh. Inscì de havégh un'ideja de tucc i alter sbozz, vardee chinscì.

Con Ortografìa clàsica orientàla se fa riferimènt al sistéma de scritüra dopràt endèn quac òpere del sècol XVI, compàgn dei Tumuli del Giovanni Bressani e La massera da bé del Galeàs dei Urs. La se 'nsömèa 'n pó a l'ortografìa clàsica Milanéza, doprada amò apò a del Carlo Maria Maggi e del Carlo Porta, però la se manté piö vizìna al latí medieval. En particular, la dòpra -tió (clàssiga Milanesa: -zion) a la fí de le paròle e anca el grùpo chr.

'N ezèmpe:

	«... Perque'l me stag refert the habut a di, che ind ol nost Berghem nos fa u sonet, chi si zentil e bo, e chis posi met A parengo de quei Citadi A t'ho impo voiut scrif per fat vedi Cha nomè in tut senza'nzign, e intelet, E sebe am fa dlaida spes coi fet, Cham fa a sui torti met di moscardi...»
	(Giovanni Bressani, (1489-1560))